Geheim Aurillac

Deze kapel werd in 1616 gebouwd op verzoek van de consuls nadat de stad in 1581 tijdens de godsdienstoorlogen was bevrijd. Het is een fascinerende getuigenis van de plaatselijke geschiedenis en het religieuze elan van vroeger. Volgens de legende verscheen de Maagd zelf tijdens een protestantse aanval op de stadsmuren, wat inspireerde tot de bouw van dit gebouw ter ere van haar, op de plek waar ze verscheen.

Constantin de Combes, die verantwoordelijk was voor de bouw, hergebruikte de overblijfselen van de toren van Seyrac voor de klokkentoren, waardoor geschiedenis en architectuur in een uniek geheel werden gecombineerd.

De kapel, die in de 19e eeuw werd uitgebreid, onthult een aantal schatten:

• drie votiefschilderijen uit 1701 van de schilder Fabry (die de slag van 1581, de verschijning van de Maagd en de dankprocessie uitbeelden);
• het hoofdaltaar, bestaande uit een bovendorpel van vulkanische steen uit het Maison Consulaire, met 4 wapenschilden (van de familie Cambefort, de stad, de abdij van Saint-Géraud en de parochiekerk van Aurillac);
• een 14e-eeuws Mariabeeld boven het altaar;
• een gebrandschilderd raam uit 1622 boven de deur met de afbeelding van de Maagd Maria en het Kind Jezus.

De steencirkels van Belbex, die in de jaren 1970 uit de grond kwamen, zijn de overblijfselen van een Gallo-Romeins fanum (een landelijke tempel die qua omvang verschilt van een “templum”) dat waarschijnlijk in de 1e eeuw na Christus werd gebouwd en in de 3e eeuw werd verwoest, op de plek van Aron, een Arvernische “vicus” (een Romeins begrip dat verwees naar elke nederzetting die niet de status van een stad had).

Dit fanum bestaat uit twee delen. De binnenste muur komt overeen met de centrale ruimte, de cella, een kamer met een diameter van ongeveer 8 meter waar het beeld van de vereerde godheid stond. Alleen priesters hadden toegang tot de binnenkant van de cella. Tijdens bepaalde ceremonies konden de deuren echter geopend worden, zodat de godheid kon kijken en zijn beschermende macht over de buitenwereld kon uitoefenen.

Rond de cella liggen de fundamenten van de veelhoekige galerij (of kooromgang), die bestaat uit afwisselend muren en zuilvoeten (waarvan er 8 van de 16 op de site zijn gevonden).

De tempel van Aron getuigt zowel van het voortbestaan van Keltische tradities in de regio in de 1e eeuw (met deze karakteristieke indeling) als van de invloed en integratie van bepaalde Romeinse normen, met name op het gebied van architectonische decoratie (enkele van de overblijfselen die ter plaatse zijn gevonden, zijn te zien in het Museum voor Kunst en Archeologie van Aurillac).